معرفی فیلم یکی بود یکی نبود

فیلم سینمایی «یکی بود یکی نبود» (۱۳۷۹) به کارگردانی ایرج طهماسب، اثری برجسته در سینمای کودک و نوجوان ایران است که با تلفیق خلاقانه دنیای واقعی و تخیل، پیامی عمیق از همدلی، مسئولیت پذیری و اهمیت سلامت روان کودکان را به مخاطب ارائه می دهد. این فیلم که ریشه هایی در داستان های کهن دارد، از طریق شخصیت های دوست داشتنی و داستانی پرکشش، نسل ها را به خود جذب کرده است.

«یکی بود یکی نبود» نه تنها یک داستان سرگرم کننده، بلکه آینه ای از دغدغه های اجتماعی و خانوادگی است که با زبانی ساده و قابل فهم برای کودکان و بزرگسالان بیان می شود. ایرج طهماسب، کارگردانی که پیش تر با شخصیت های عروسکی محبوب «کلاه قرمزی» در دل بسیاری از خانواده های ایرانی جای باز کرده بود، در این اثر نیز توانست با مهارت خود، شخصیت های عروسکی و انسانی را در کنار هم قرار دهد و دنیایی مملو از رویا، واقعیت و آموزه های اخلاقی بسازد. این مقاله به تفصیل به بررسی نسخه سال ۱۳۷۹ این فیلم می پردازد، اما نگاهی گذرا نیز به نسخه قدیمی تر آن در سال ۱۳۳۸ خواهد داشت.

فیلم «یکی بود یکی نبود» (سال ۱۳۷۹): داستان، شخصیت ها و پیام ها

نسخه سال ۱۳۷۹ فیلم «یکی بود یکی نبود» با کارگردانی هوشمندانه ایرج طهماسب و فیلمنامه ای دقیق، توانست جایگاه ویژه ای در خاطرات جمعی ایرانیان پیدا کند. این فیلم نه تنها از منظر فنی و هنری قابل تأمل است، بلکه از نظر محتوایی نیز غنی بوده و آموزه های بسیاری را در خود جای داده است.

اطلاعات شناسنامه فیلم (۱۳۷۹)

فیلم یکی بود یکی نبود که در ژانر ماجراجویی، عروسکی، کمدی و کودک و نوجوان قرار می گیرد، در سال ۱۳۷۹ تولید و اکران شد. این اثر محصول تلاش تیمی خلاق و مجرب در سینمای ایران است.

عنوان	مشخصات
کارگردان	ایرج طهماسب
نویسندگان	ایرج طهماسب، حمید جبلی
تهیه کننده	فرشته طائرپور
ژانر	ماجراجویی، عروسکی، کمدی، کودک و نوجوان
سال تولید و اکران	۱۳۷۹
کمپانی سازنده	خانه ادبیات و هنر کودکان

این فیلم در زمان اکران خود با استقبال خوبی مواجه شد و توانست در برخی جشنواره ها نیز افتخاراتی کسب کند، هرچند تمرکز اصلی آن بر ارتباط با مخاطب و ارائه یک تجربه خانوادگی دلنشین بود.

خلاصه داستان جامع و پرکشش

داستان فیلم با نامه ای از سوی ببعی، یکی از شخصیت های دنیای قصه ها، به آقای مجری (با بازی ایرج طهماسب) آغاز می شود. ببعی از دلتنگی و بیماری خود به دلیل نبود خاله پیرزن قصه گو می نویسد و از آقای مجری درخواست کمک می کند. این نامه، آقای مجری را به دنیای قصه ها می کشاند؛ دنیایی که ساکنان آن در غیاب خاله پیرزن، دچار مشکل شده اند. آقای مجری پس از درک عمق ماجرا، تصمیم می گیرد ببعی را به تهران بیاورد تا هم او را نزد پزشک ببرد و هم به دنبال خاله پیرزن بگردد.

با ورود ببعی به تهران، اتفاق غیرمنتظره ای رخ می دهد: تمام شخصیت های عروسکی دنیای قصه ها، از جمله آقا گاوه، آقا الاغه، خانوم مرغه و بقیه، نیز به خانه آقای مجری می آیند تا همراه ببعی باشند. زندگی آپارتمانی و شهری برای این مهمانان ناخوانده که به فضای روستایی و قصه ها عادت دارند، چالش های فراوانی ایجاد می کند. آقای مجری با وجود تلاش برای میزبانی از آن ها، با مشکلات مختلفی روبرو می شود، در حالی که باید به فکر درمان ببعی و یافتن خاله پیرزن نیز باشد.

در این میان، آرش، پسر تنها و تک فرزند آقای مجری و نرگس، که اغلب اوقات خود را با بازی های کامپیوتری و در تنهایی می گذراند، با حضور ببعی و دوستانش جانی تازه می گیرد و دوستی عمیقی با آن ها پیدا می کند. شخصیت های داستان، با همکاری و همدلی یکدیگر، تلاش می کنند تا خاله پیرزن را در گوشه و کنار شهر بیابند. در همین حین، یک شرکت شکلات سازی با پیشنهاد تبلیغاتی پرمنفعتی به سراغ آقای مجری می آید. اما آقای مجری به دلیل اعتقاد به نامناسب بودن این شکلات ها برای کودکان، به شدت با این پیشنهاد مخالفت کرده و تسلیم وسوسه سودجویی نمی شود.

همزمان با این رویدادها، وضعیت ببعی رو به وخامت می رود. با وجود تمام تلاش ها برای پیدا کردن خاله پیرزن، او همچنان غایب است. در نقطه اوج داستان، آرش، فرهاد (دایی آرش) و دیگران برای بالا بردن روحیه ببعی، یک جشن تولد بزرگ برای او ترتیب می دهند. اما نرگس، مادر آرش که مهماندار هواپیماست و به دلیل مشغله کاری و حضور مهمانان خسته شده، با بی رحمی به ببعی می گوید که خاله پیرزن مرده و نباید منتظر او باشد. این حرف تلخ، حال ببعی را وخیم تر کرده و او را راهی بیمارستان می کند. در بیمارستان، ببعی می میرد. مرگ موقت ببعی، آرش را به شدت غمگین و متاثر می کند و او از خاله پیرزن التماس می کند که برگردد. خاله پیرزن صدای آرش را می شنود و به بیمارستان می آید، برای ببعی قصه می خواند و شعر می گوید و ببعی به طرز معجزه آسایی زنده می شود.

فیلم «یکی بود یکی نبود» (۱۳۷۹) با داستانی پرکشش و تلفیق ماهرانه واقعیت و فانتزی، به موضوعاتی چون همدلی، مسئولیت پذیری و سلامت روان کودکان می پردازد.

پایان داستان با بازگشت امید و زندگی همراه است و پیام نهایی آن، اهمیت ارزش های اخلاقی و انسانی در مواجهه با چالش ها را به زیبایی نشان می دهد.

تحلیل شخصیت های ماندگار فیلم (انسانی و عروسکی)

فیلم یکی بود یکی نبود با خلق شخصیت های انسانی و عروسکی عمیق و چندبعدی، توانسته است ارتباطی ماندگار با مخاطبان خود برقرار کند. هر یک از این شخصیت ها نمادی از جنبه های مختلف جامعه و روان شناسی انسانی هستند.

آقای مجری (ایرج طهماسب)

آقای مجری، ستون فقرات اخلاقی و عاطفی داستان است. او نماد فردی مسئولیت پذیر، همدل و آگاه است که با وجود مشغله های زندگی، دغدغه کودکان و ارزش های اخلاقی را در اولویت قرار می دهد. مقاومت او در برابر شرکت شکلات سازی، نشان دهنده تعهد او به حفظ حقوق و سلامت کودکان است. او الگویی از یک پدر و شهروند مسئول است که تلاش می کند مشکلات دیگران را با مهربانی و تدبیر حل کند.

ببعی

ببعی، نماد معصومیت، دلتنگی و آسیب پذیری روحی کودکان است. بیماری او که در نهایت توسط پزشک به عنوان «افسردگی» تشخیص داده می شود، به شکلی لطیف و قابل فهم برای کودکان، اهمیت سلامت روان را مطرح می کند. دلتنگی ببعی برای خاله پیرزن و دنیای قصه ها، نشان دهنده نیاز کودکان به خیال پردازی، قصه و مراقبت عاطفی است.

نرگس (فاطمه معتمدآریا)

نرگس، مادر آرش و همسر آقای مجری، نماینده زندگی پرمشغله و گاهی ناآگاهانه والدین در دنیای مدرن است. او با وجود علاقه به خانواده، به دلیل فشار کاری و خستگی، گاهی دچار بداخلاقی و بی توجهی ناخواسته می شود. برخورد تند او با ببعی که منجر به وخامت حال او می شود، نمادی از تاثیر کلام و رفتار ناآگاهانه بزرگترها بر روحیه شکننده کودکان است. اما در نهایت، او نیز درس می آموزد و به اهمیت همدلی پی می برد.

فرهاد (مجید صالحی)

فرهاد، دایی آرش، شخصیتی مهربان، حامی و رابطی خوب بین دنیای بزرگسالان و کودکان است. او با آرش رابطه صمیمی دارد و در درک ذهنیات کودکان به آقای مجری کمک می کند. فرهاد نمادی از یک بزرگتر دلسوز و قابل اعتماد است که می تواند در نبود والدین، پناهگاه عاطفی برای کودکان باشد.

آرش

آرش، پسر تنها و تک فرزند داستان، نماد کودکان در جامعه مدرن است که ممکن است با وجود داشتن خانواده، احساس تنهایی و کمبود توجه کنند. حضور ببعی و عروسک ها، به او فرصت می دهد تا از دنیای انزوای بازی های کامپیوتری خارج شده و لذت دوستی و ارتباط واقعی را تجربه کند. تغییر حال و هوای او پس از آمدن عروسک ها، نشان دهنده نیاز عمیق کودکان به همبازی و توجه عاطفی است.

شخصیت های عروسکی (آقا گاوه، آقا الاغه، خانوم مرغه و…)

این شخصیت ها، که هر یک ویژگی های منحصر به فردی دارند، نقش مهمی در پیشبرد داستان و ایجاد فضاهای طنزآمیز ایفا می کنند. آن ها نه تنها منبع کمدی هستند، بلکه نمادی از جمع گرایی، همکاری و سازگاری با شرایط جدید به شمار می روند. اختلافات کوچک آن ها با یکدیگر و سپس اتحادشان در برابر مشکلات، درس هایی درباره روابط اجتماعی ارائه می دهد.

بازیگران و صداپیشگان: چهره های آشنا در قالب های جدید

یکی از نقاط قوت فیلم یکی بود یکی نبود، حضور بازیگران مطرح و صداپیشگان نام آشنایی است که به شخصیت های این اثر جان بخشیده اند. ترکیب بازیگران انسانی و عروسک هایی با صداپیشگی قوی، به فیلم اعتبار و جذابیت خاصی داده است.

بازیگران اصلی

• ایرج طهماسب: در نقش آقای مجری، ستاره اصلی فیلم است و با مهارت خود، ارتباط بین دنیای انسان ها و عروسک ها را برقرار می کند.
• فاطمه معتمدآریا: در نقش نرگس، مادر آرش، نقشی کلیدی در ترسیم دغدغه های خانواده مدرن ایفا می کند.
• مجید صالحی: در نقش فرهاد، دایی مهربان و دلسوز، نماد حامیان عاطفی کودکان در خانواده است.
• رزیتا غفاری: در نقش مربی مهد کودک (یا نقشی مشابه) که به ارتباطات کودکان کمک می کند.
• سیروس گرجستانی: در نقش یکی از کلاهبرداران یا شخصیت های فرعی تاثیرگذار در داستان.

صداپیشگان کلیدی عروسک ها

صداپیشگی در فیلم های عروسکی نقشی حیاتی دارد، زیرا جان و روح عروسک ها را شکل می دهد. در یکی بود یکی نبود، تیم صداپیشگی با تجربه و توانمندی حضور داشتند:

• حمید جبلی: او که پیش تر با صداپیشگی شخصیت های کلاه قرمزی و پسرخاله شناخته شده بود، در این فیلم نیز نقش آفرینی صداپیشگی مهمی داشته و به شخصیت های عروسکی زندگی بخشیده است.
• هنگامه مفید: یکی از صداپیشگان برجسته در سینمای کودک و عروسکی ایران.
• بهمن مفید: با صدای خاص و توانمندی های خود، به جذابیت عروسک ها افزوده اند.
• خسرو احمدی: دیگر صداپیشه با تجربه در این حوزه.
• فرشته صدرعرفایی: هنرمندی که با صدای خود، به شخصیت های عروسکی عمق می بخشد.

اهمیت صداپیشگی در جان بخشیدن به عروسک ها و باورپذیر کردن آن ها برای مخاطب، به ویژه کودکان، غیرقابل انکار است. این تیم صداپیشه با ترکیب صداهای منحصر به فرد خود، توانستند عروسک های فیلم یکی بود یکی نبود را به شخصیت هایی ملموس و فراموش نشدنی تبدیل کنند.

پیام ها و آموزه های اخلاقی و اجتماعی فیلم

فیلم یکی بود یکی نبود فراتر از یک سرگرمی صرف، حامل پیام های عمیق اخلاقی و اجتماعی است که آن را به اثری ماندگار و ارزشمند برای خانواده ها تبدیل کرده است. این آموزه ها به شکلی طبیعی و بدون شعارزدگی در تار و پود داستان تنیده شده اند.

• اهمیت همدلی، مهربانی و همکاری: فیلم به وضوح نشان می دهد که چگونه شخصیت ها با همدلی و همکاری، به خصوص در مواجهه با چالش های زندگی شهری و تلاش برای یافتن خاله پیرزن، می توانند بر مشکلات غلبه کنند. روابط بین عروسک ها و انسان ها، درس بزرگی در مورد پذیرش تفاوت ها و کار گروهی است.
• مسئولیت پذیری والدین در قبال فرزندان: شخصیت آقای مجری به عنوان الگویی از مسئولیت پذیری پدرانه نمایش داده می شود که سلامت روحی و جسمی فرزندش و همچنین کودکان جامعه برایش اولویت دارد. رفتار نرگس نیز تلنگری است به والدینی که شاید ناخواسته، به دلیل مشغله، از نیازهای عاطفی فرزندان خود غافل می شوند.
• درک متقابل و اهمیت گوش دادن به احساسات کودکان: داستان ببعی و افسردگی او، به بزرگسالان می آموزد که همیشه بیماری ها جسمی نیستند و باید به احساسات و دلتنگی های کودکان توجه ویژه ای داشت. تلاش فرهاد برای درک آرش و کمک به آقای مجری در این زمینه نیز برجسته است.
• آموزه های مربوط به زندگی آپارتمان نشینی و حقوق شهروندی: با ورود عروسک ها به فضای آپارتمانی، چالش های زندگی جمعی، رعایت حقوق همسایه ها و اهمیت سازگاری با قوانین محیط شهری به تصویر کشیده می شود. این بخش به صورت طنزآمیز، نکات مهمی را درباره فرهنگ شهرنشینی آموزش می دهد.
• پرداختن به موضوع سلامت روان (افسردگی) در قالب کودکانه: تشخیص افسردگی برای ببعی، یک نوآوری در سینمای کودک ایران بود. این امر به کودکان و والدین کمک می کند تا متوجه شوند که دردهای روحی نیز مانند دردهای جسمی نیازمند توجه و درمان هستند و نباید آن ها را نادیده گرفت.
• مبارزه با سودجویی و دفاع از ارزش ها: مقاومت آقای مجری در برابر پیشنهاد تبلیغاتی شرکت شکلات سازی، نمادی از ایستادگی در برابر منفعت طلبی بی رویه و دفاع از سلامت و منافع کودکان است. این بخش از فیلم بر اهمیت اخلاق مداری و پرهیز از فریبکاری تاکید می کند.

در مجموع، فیلم یکی بود یکی نبود ایرج طهماسب با ظرافت و بدون پرداختن به مفاهیم پیچیده، درس های ارزشمندی را به مخاطبان خود، به ویژه کودکان، منتقل می کند و می تواند بستری برای گفتگوهای خانوادگی پس از تماشا باشد.

نقد و بررسی تخصصی: نقاط قوت و نوآوری ها

فیلم یکی بود یکی نبود (۱۳۷۹) نه تنها یک اثر محبوب، بلکه از منظر سینمایی نیز دارای نقاط قوت و نوآوری های قابل توجهی است که به آن اعتبار می بخشد. نقد فیلم یکی بود یکی نبود (۱۳۷۹) نشان می دهد این اثر فراتر از یک فیلم کودکانه صرف است.

کارگردانی خلاقانه ایرج طهماسب در ترکیب دنیای واقعی و فانتزی

ایرج طهماسب با مهارتی مثال زدنی، دنیای واقعی و شهری انسان ها را با دنیای رنگارنگ و فانتزی قصه ها و عروسک ها در هم می آمیزد. این ترکیب، نه تنها جذابیت بصری و روایی فیلم را افزایش می دهد، بلکه به فیلم عمق می بخشد و پیام های آن را ملموس تر می کند. او با استفاده از تکنیک های عروسکی و جلوه های ویژه ساده اما مؤثر، توانست فضایی باورپذیر و در عین حال شاد و خیال انگیز خلق کند.

فیلمنامه هوشمندانه و دیالوگ های به یادماندنی

فیلمنامه این اثر که حاصل همکاری ایرج طهماسب و حمید جبلی است، ساختاری منسجم و پرکشش دارد. دیالوگ ها طبیعی، گاهی طنزآمیز و در عین حال آموزنده هستند. فیلمنامه به خوبی توانسته است همزمان چند داستان را پیش ببرد (بیماری ببعی، جستجو برای خاله پیرزن، چالش های آپارتمان نشینی، موضوع سلامت روان و مبارزه با سودجویی) بدون اینکه از مسیر اصلی خود منحرف شود. پرداخت تحلیل شخصیت های فیلم یکی بود یکی نبود در فیلمنامه، به آن ها عمق و ابعاد انسانی بخشیده است.

طراحی عروسک ها و فضاسازی

طراحی عروسک ها، با وجود سادگی، بسیار کاراکترپردازانه و دوست داشتنی است. هر عروسک، ویژگی های خاص خود را دارد و به سرعت با مخاطب ارتباط برقرار می کند. فضاسازی فیلم، از دنیای قصه ها گرفته تا آپارتمان آقای مجری و بیمارستان، با جزئیات دقیق و رنگ بندی مناسب، به انتقال حس و حال داستان کمک می کند و تأثیر بصری قوی بر مخاطب می گذارد.

موسیقی متن و تأثیر آن بر فضای فیلم

موسیقی متن فیلم، با لحنی شاد و متناسب با فضای کودکانه و فانتزی، نقش مهمی در تقویت احساسات و ایجاد جو مناسب در سکانس های مختلف دارد. این موسیقی به خوبی هیجان، غم، شادی و لحظات تأثیرگذار فیلم را همراهی می کند و در ماندگاری فیلم در ذهن مخاطب سهیم است.

اهمیت فرهنگی فیلم به عنوان مقدمه ای بر کلاه قرمزی

بسیاری ارتباط فیلم یکی بود یکی نبود با کلاه قرمزی را به عنوان پیش درآمدی بر خلق دنیای کلاه قرمزی و شخصیت های محبوب آن می دانند. این فیلم، اولین همکاری جدی و موفق ایرج طهماسب و حمید جبلی در یک اثر سینمایی بلند با محوریت عروسک ها بود که راه را برای ساخت مجموعه پرطرفدار کلاه قرمزی هموار کرد. این تجربه، سنگ بنای یک ژانر موفق در سینمای کودک ایران را بنا نهاد و اهمیت فیلم یکی بود یکی نبود در سینمای کودک ایران را دوچندان می کند.

توانایی ایرج طهماسب در ترکیب دنیای واقعی و عروسکی، فیلمنامه ای هوشمندانه و پرداخت به موضوع سلامت روان کودکانه، «یکی بود یکی نبود» را به اثری پیشرو و ماندگار تبدیل کرده است.

به طور کلی، یکی بود یکی نبود اثری است که با نوآوری های خود در کارگردانی، فیلمنامه و شخصیت پردازی، توانست استانداردهای جدیدی را در سینمای کودک ایران تعریف کند و تا سال ها پس از اکران، تأثیر خود را بر این ژانر حفظ کند.

فیلم «یکی بود یکی نبود» (سال ۱۳۳۸): نگاهی کوتاه به نسخه ای دیگر

پیش از نسخه محبوب ایرج طهماسب، یک فیلم دیگر با عنوان یکی بود یکی نبود در تاریخ سینمای ایران به ثبت رسیده است. این فیلم، که در دهه های بسیار دورتر ساخته شده، از نظر داستان و سبک، تفاوت های بنیادینی با نسخه سال ۱۳۷۹ دارد.

اطلاعات کلی فیلم (۱۳۳۸)

• کارگردان: رحیم روشنیان
• سال تولید: ۱۳۳۸
• ژانر: این فیلم نیز در ژانر فانتزی و ماجراجویی قرار می گیرد، اما با رویکردی متفاوت از نسخه متأخر.

خلاصه داستان مختصر فیلم (۱۳۳۸)

داستان فیلم یکی بود یکی نبود (۱۳۳۸) حول محور یک هیزم شکن می چرخد که برای نجات جان امیرزاده ای به نام طاهر، فرزند خود را فدا می کند. فیلم در ادامه، فداکاری های بی شمار این هیزم شکن را تا آخرین لحظه حیاتش برای رسیدن امیر به اهدافش به تصویر می کشد. این فیلم بیشتر بر مضامین ایثار، فداکاری و وفاداری در یک فضای داستانی نزدیک به افسانه های کهن ایرانی متمرکز است و خبری از شخصیت های عروسکی به شکل نسخه ۱۳۷۹ در آن نیست.

بازیگران اصلی فیلم (۱۳۳۸)

اطلاعات دقیق و گسترده ای از بازیگران این فیلم قدیمی در دسترس نیست، اما می توان حدس زد که بازیگران آن دوره سینمای ایران در آن نقش آفرینی کرده اند. این نسخه از فیلم قدیمی یکی بود یکی نبود بیشتر یک سند تاریخی از سینمای ابتدایی ایران محسوب می شود تا اثری که با نسخه جدید آن مقایسه شود.

چرا «یکی بود یکی نبود» (۱۳۷۹) را باید دید؟

فیلم یکی بود یکی نبود ساخته ایرج طهماسب، به دلایل متعدد، اثری است که تماشای آن به تمامی گروه های سنی، به ویژه خانواده ها، توصیه می شود. این فیلم فراتر از یک سرگرمی ساده، تجربه ای غنی و آموزنده را ارائه می دهد.

• اثری نوستالژیک برای نسل گذشته و تجربه ای جدید برای نسل امروز: برای والدینی که در کودکی خود با این فیلم یا آثار مشابه ایرج طهماسب خاطره دارند، تماشای مجدد آن می تواند سفری به گذشته و احیای خاطرات شیرین باشد. در عین حال، این فیلم برای نسل جدید کودکان، یک تجربه بصری و داستانی تازه و جذاب را فراهم می کند که می تواند آن ها را با ارزش های فرهنگی و هنری دیروز آشنا سازد.
• فیلمی با پیام های عمیق اما در قالب سرگرم کننده: برخلاف برخی آثار آموزشی که ممکن است جنبه سرگرم کننده کمتری داشته باشند، یکی بود یکی نبود با داستانی جذاب، شخصیت های دوست داشتنی و لحظات کمدی، پیام های مهمی مانند همدلی، مسئولیت پذیری، اهمیت سلامت روان و مقابله با سودجویی را به شکلی غیرمستقیم و تأثیرگذار منتقل می کند.
• محرکی برای گفتگوهای خانوادگی پس از تماشا: موضوعات مطرح شده در فیلم، از جمله بیماری ببعی، چالش های زندگی شهری و روابط خانوادگی، می تواند فرصتی عالی برای والدین فراهم آورد تا پس از تماشا، با فرزندان خود درباره احساسات، چالش ها و پیام های اخلاقی فیلم صحبت کنند. این گفتگوها به درک عمیق تر کودکان از دنیای اطرافشان کمک می کند.
• اثری مهم در کارنامه ایرج طهماسب: این فیلم یکی از مهمترین آثار ایرج طهماسب در کارنامه هنری اوست که در شکل گیری سبک و دنیای عروسکی او، به ویژه در ارتباط با مجموعه کلاه قرمزی، نقشی محوری ایفا کرده است. تماشای آن به درک بهتر مسیر هنری این کارگردان و خالق شخصیت های ماندگار کمک می کند.

به طور کلی، معرفی فیلم یکی بود یکی نبود به عنوان اثری ارزشمند، هم به لحاظ هنری و هم به لحاظ محتوایی، توصیه می شود. این فیلم، یک تجربه خانوادگی دلنشین است که همزمان با سرگرمی، به رشد و آگاهی مخاطبان خود نیز کمک می کند.

نتیجه گیری: باز هم یکی بود و یکی نبود…

فیلم یکی بود یکی نبود (۱۳۷۹) فراتر از یک داستان ساده کودکانه، یک اثر هنری پیچیده و چندوجهی است که توانست جایگاه خود را در سینمای ایران تثبیت کند. این فیلم با کارگردانی خلاقانه ایرج طهماسب، فیلمنامه ای هوشمندانه که به قلم او و حمید جبلی نگاشته شده، و بازی ها و صداپیشگی های درخشان، نه تنها سرگرمی بخش است، بلکه پیام های عمیق و ماندگاری را برای تمامی سنین به ارمغان می آورد. از جمله این پیام ها می توان به اهمیت همدلی، مسئولیت پذیری در قبال کودکان، درک متقابل و پرداختن به موضوع سلامت روان اشاره کرد.

این اثر، به وضوح نشان داد که سینمای کودک در ایران پتانسیل پرداختن به مسائل جدی را در قالبی شیرین و قابل فهم دارد. فیلم عروسکی ایرج طهماسب با تلفیق دنیای فانتزی و واقعیت، پلی میان دنیای معصوم کودکان و دغدغه های بزرگسالان ایجاد می کند و همچنان پس از سال ها، حرف های تازه ای برای گفتن دارد.

همانطور که داستان های کهن با عبارت «یکی بود یکی نبود» آغاز می شوند و پایانی نامشخص را نوید می دهند، فیلم ایرج طهماسب نیز با همین عنوان، ما را به سفری در دنیای قصه ها می برد؛ سفری که در آن نه تنها به دنبال خاله پیرزن قصه گو می گردیم، بلکه با دغدغه های انسانی، مسئولیت های اجتماعی و اهمیت توجه به احساسات یکدیگر روبرو می شویم. ماندگاری این فیلم در گذر زمان و توانایی آن در برقراری ارتباط با نسل های مختلف، گواهی بر ارزش هنری و فرهنگی آن است.

معرفی فیلم یکی بود یکی نبود، فرصتی است برای تماشای مجدد یا اولین بار این اثر ارزشمند. تماشای این فیلم می تواند نه تنها یادآور خاطرات شیرین کودکی باشد، بلکه الهام بخش گفتگوهای خانوادگی عمیق تر درباره ارزش های انسانی و اهمیت مراقبت از یکدیگر در دنیایی باشد که همواره در حال تغییر است.